Vandaag is het zo ver. Al meer dan een jaar heeft Hein een folder van een fluisterboot in zijn bezit, maar het was er nog niet van gekomen. Maar nu gaan we dan, een mooie zondag in september. Bij de boot gekomen lopen onze vrienden ons tegemoet. Ik zie een grote open boot aan de steiger liggen. Genoeg ruimte voor acht personen. Vooraf heb ik, optimistisch als ik ben, er nauwelijks bij stil gestaan hoe ik in moet stappen, maar nu bekruipt me toch een lichte angst. Wankelend stap ik in. En gezeten op een stoel zal ik deze tocht beleven.
Al voor we de haven uit varen, wil Floor in het water springen. Dat weten we nog even tegen te houden. Maar al na een half uur hebben we onze eerste consumptie te pakken; kwarktaart. We hebben geheel in stijl een koffer vol proviand mee genomen; broodjes, kaas, eieren, salade, kippenpootjes, druiven, chips, toastjes, bier, koffie en wijn. En we blijken niet de enigen te zijn. Op alle boten die ons passeren wordt enorm geconsumeerd. Afhankelijk van de sociale status is dat bier uit blik of wijn in een glas en soms zelfs uit een koeler. Nederland in zijn vrije tijd.
De kinderen vermaken zich opperbest. Er is een ruimte in de voorboeg waar je met zijn vieren in kan, het luik gaat honderd keer open en dicht. Titanic spelen op de boeg. Zwemmen aan een touw achter de boot. En natuurlijk zijn er de beweegbare bruggen. Al tientallen meters voor de brug staat de hele meute op de voorboeg, klaar om aan land te springen. Alleen onze vriend, de kapitein, blijft achter aan het roer. Steevast wordt in de haast om bij de brug te komen, de landvast los gelaten. Dit tot irritatie van de kapitein. Alle bruggen zijn weer anders en een spannend avontuur.
We varen langs oude boerderijen en idyllisch gelegen woonboten. Er staat er een te koop. Even wanen wij ons de toekomstige eigenaren. Voor de zekerheid toch maar even de prijs gevraagd; 3 ton, gekkenwerk. We komen op de Kaag. Graag willen we vertellen van ons huwelijksfeest in de Kaagsocieteit precies 10 jaar geleden, maar de kinderen kwetteren erdoorheen, not interested. Ach ja, dat gemijmer van ouwelui.
Onze fluisterboot wordt van alle kanten ingehaald door motorboten Het nut van ons fluistervermogen is miniem. Op de enige vaart waar geen motorboten mogen komen en waar onze fluisterboot dus op zijn plaats is, zien we direct een roofvogel. Voor de kinderen is het duidelijk, dit soort natuurdingen horen bij een fluistervaart.
We verliezen nog een landvast welke Floor graag opgesnorkeld had en we lopen bijna vast. Tenslotte plassen alle heren staand hun cola en bier overboord. Nee, deze dag is precies zoals een dag op het water hoort te zijn.
September 1999
Jeanet van der Vlist