De ontmoeting
We (mijn hulp Marjanne en ik) hadden net afgerekend bij Albert Heijn, toen we werden aangesproken door een onbekende mevrouw. Zij bleek mijn dagboeken te lezen en had mij betrapt op het inslaan van lekkernijen. Ik was erg verrast en vroeg me af of ik haar moest kennen. Niet dus. Zij stelde zich voor en vertelde dat zij mij al lange tijd volgde op mijn website. Ik ben intussen haar naam vergeten, maar kan me wel haar gezicht herinneren. Ze zou mij in het vervolg groeten. Ik kreeg van deze ontmoeting een heel blij gevoel. Mochten er nog meer lezers in Albert Heijn rondlopen, maak u bekend!
Afbouwen
Al jaren neem ik voor het slapen 600 mg Ibuprofen. Ik ben ermee begonnen, omdat ik ‘s nachts pijn had in mijn been. Ook bij nekpijn gebruik ik het. In de periode dat ik heel vaak misselijk was, merkte ik dat Ibuprofen averechts werkte, ik werd nog misselijker. Eerst heb ik de dosis gehalveerd om vervolgens helemaal te stoppen. Ik heb ‘s nachts geen pijn meer en ben niet meer misselijk geweest. Misschien was mijn maag helemaal ontregeld.
Gesteund door dit succes dacht ik ook te proberen om niet meer elke avond voor het slapen Diazepam (een slaapmiddel) in te nemen. Ik ben hiermee gestart, omdat ik heel onrustig sliep vanwege de fasculaties. Ik gebruik niet veel (2 mg), maar heb wel het gevoel dat het effect heeft. Als ik het ingenomen heb, kan ik na een half uur heel slecht op mijn benen staan. De eerste nacht zonder Diazepam was geweldig, ik heb aan één stuk geslapen. De tweede nacht heb ik uren wakker gelegen. Zo ook de derde en vierde nacht. Ik neem dus weer gewoon mijn tabletje en slaap onmiddellijk in als ik in bed lig.
Naar buiten gaan
Ik ben elf dagen niet buiten geweest ondanks het mooie vriesweer van de afgelopen tijd. Meestal ga ik in het weekend naar buiten, maar dit weekend voelde Lieke zich niet lekker en ook het weer werkte niet mee. Het mooie weer viel doordeweeks en dan kan ik wel met een hulp naar buiten, maar dan moet ik altijd afwegen wat ik liever doe; mailen, lezen, vakantie uitzoeken, opruimen of naar buiten gaan. Deze afweging valt vaak in het nadeel uit voor het naar buiten gaan, tenzij ik een doel voor ogen heb. Ik vind het niet erg om niet zoveel naar buiten te gaan, hoewel elf dagen wel heel lang is. De tijd met mijn hulpen is kostbaar, omdat ik dan van alles kan doen wat voor mijn gezin een te grote belasting is en blijkbaar is wandelen geen prioriteit.
Weekend
Het is pas sinds twee jaar dat wij hulp hebben in het weekend. De weekenden waren altijd zwaar vanwege het voortdurende gesteggel over de vraag wie mij eten en drinken moest geven. Het speerpunt van activiteiten ligt tussen vier en zeven uur ‘s middags; fruit, thee, w.c., eten en weer w.c. Sinds twee jaar komt Marjanne op zaterdagmiddag van vier tot zeven. Daar voor ga ik meestal wandelen. Ik ben dus zaterdags wel onder de pannen. Op zondag hadden we geen hulp. Het was de dag voor uitstapjes, maar bij thuiskomst was het altijd stressen. Ook dan was de belasting groot. De uitstapjes worden minder, de kinderen willen niet meer mee, we hebben alles in de omgeving wel gehad en mijn ziek zijn wordt gewoner. Wat begon als af en toe ook hulp op zondag van Marjanne is nu structureel. Mijn gezin veert op als Marjanne komt, even geen gezeur aan hun kop. Nee, de weekenden lopen een stuk harmonieuzer.
Alleen als we weg gaan op zondag ben ik onrustig, want ik wil wel op tijd thuis zijn. Laatst gingen we naar Rotterdam naar een tentoonstelling over Henri More. We vertrokken te laat, Rotterdam is ver en we hadden een uur de tijd om de beelden te zien. Bij thuiskomst namen we abrupt afscheid van onze vrienden, geen gezellig borreltje drinken, want Marjanne wacht op mij. Er is dus toch sprake van enige stress, alleen ligt die nu op de uitstapjes.