In mijn werkend leven ben ik altijd een tikje jaloers geweest op die Bourgondische types. Die types die uitgebreid lunchen, altijd de correcte globale antwoorden en verhalen hebben en niet te vergeten; de juiste mensen kennen. Ik ben verre van zo’n type. Mijn detaillistische kennis van zaken is geroemd, lunchen sloeg ik over en van prietpraat hield ik niet. Nee, ik ben een werker, altijd gericht op de inhoud, het resultaat.
Twee keer ben ik met mijn baas op buitenlandse reis geweest. De reden voor beide reizen lag meer in het plezier maken dan in het werk. Zo niet voor mij. Terwijl we in Parijs hoofdzakelijk voor de lunch waren (in de brasserie waar Sartre en de Beauvoir vaak kwamen), moest ik zo nodig alle Parijse telefoonwinkels afgaan. In Praag idem dito. Terwijl mijn baas zich in het Casino vermaakt, bereid ik me op de volgende dag voor. Nee ik hoef niet zo nodig naar het buitenland. In het vliegtuig hoor ik steeds de stemmen van mijn kinderen; ‘mama, mama’, en ik wil al weer naar huis.
Gelukkig leerde ik op een dure projectmanagers cursus de theorie van de blauwe en bruine jasjes. In iedere organisatie zijn ze te vinden. De blauwe jasjes zijn de jobhoppers, de blaaskaken, ze zetten alles op hun kop om zelf binnen twee jaar naar een andere baan te hoppen. De bruine jasjes daarentegen zijn de noeste werkers, op hun continuïteit draait een organisatie. Niet lullen maar poetsen. Ik ben onmiskenbaar een bruin jasje.
Echter in mijn vrije tijd komt er een geheel andere mentaliteit naar voren. Ik vertoon dan toch meer Bourgondische trekjes. Zo vind ik racefietsen heel leuk, maar de nazit (in de Grote Beer met een koeler met witte wijn en tortilla chips of koffie met cointreau op een strandterras), vind ik minstens zo belangrijk. En wat zou tennis zijn, zonder witte wijn met vlammetjes. Of wandelen, zonder te rusten op een terras met een heerlijke salade. Kortom, actief zijn ala, maar wel met aandacht voor het grote genieten.
Nu ik ziek ben komen beide kanten mij goed van pas. Mijn bruine jasjes mentaliteit houdt me van de straat. Het zorgt dat ik iedere dag een plan heb. Dat ik een homepage open, dat ik de redactie voer voor een informatie bulletin voor de Le Shan Stichting, dat ik kranten voor de kinderen maak, dat al mijn foto’s zijn ingeplakt, de boodschappenlijstjes bedacht worden. , etc.. Mijn blauwe jasjes mentaliteit zorgt voor het genieten; het op vakantie gaan, dagjes uit organiseren en het vele bezoek aan terrasjes.
Misschien ben ik wel een bruin jasje met een blauwe voering.
September 1999
Jeanet van der Vlist