Dagboek februari 2002

De ALS dag

Ik had een drukke week. Woensdag naar de homeopaat en donderdag naar Uden de ALS dag van Valscherm. Ineke, een ALS ster uit Leiden, en haar vriend zijn met ons meegereden wat wel zo gezellig was, hoewel ik altijd slaap tijdens het rijden. Uden is een mijl op zeven; twee en half uur heen en twee uur terugrijden en dat voor vier uur aanwezigheid. We kwamen laat aan en hadden al een lezing gemist. Het goede nieuws: Er komt een landelijk ALS centrum, waar al de kennis over ALS gebundeld gaat worden. Verder was het een goede, ontspannen dag, zonder overladen programma. We zaten aan tafel met allemaal bekenden. En ik heb voor het eerst meegedaan aan de reflexzone massage die altijd gegeven wordt. Weliswaar heb ik niet mijn voeten laten masseren, maar mijn handen. Volgens mijn masseuse heeft ze veel afval stoffen vrij gemaakt. Ik zou het de volgende dag wel merken. Het was een dag met veel liefde. Mensen die mijn homepage kennen stapten op me af en gaven me soms een knuffel. Dat vroegen ze vooraf gelukkig heel beleefd. Ik kom tegenwoordig heel tevreden terug van deze dagen. Lees verder “Dagboek februari 2002”

Dagboek januari 2005

Boeken

We hebben een rustige toch goede kerstvakantie gehad. Het schuren van het parket heeft maandag 3 januari plaatsgevonden en is me hartstikke meegevallen. We zijn slechts 2 dagen bij vrienden in huis geweest, daarna was de lucht van de lak goed te doen. Door het ontbreken van een pc bij onze vrienden, ben ik aan de Davinci Code begonnen, een vreselijk spannend boek. Ik kon er bijna niet vanaf blijven en heb het binnen 5 dagen uit gelezen. Gelukkig leest een van mijn hulpen graag en leest haar eigen boek terwijl ze de bladzijde omslaat. Inmiddels heb ik ook de Eetclub uit, een boek dat tot het laatste moment verrast. De boeken komen zeer gehavend uit mijn leesstrijd. Ze staan in een standaard en moeten helemaal open gevouwen worden. Lees verder “Dagboek januari 2005”

Dagboek augustus 2005

Schoenen

Vanaf augustus vorig jaar ben ik bezig mij nieuwe schoenen te laten aanmeten; schoenen die lekker zitten, maar waarop ik ook kan staan. Na een eerste mislukte poging alleen met de schoenmaker, zijn we in april een tweede proces gestart onder leiding van de revalidatiearts. Weer lukt het niet echt. Op de nieuwe schoenen zwik ik zo erg door mijn rechter enkel dat ik niet kan staan. Het idee is nu mijn rechter onderbeen op het moment dat ik moet gaan staan, een EVO (een soort spalk) aan te trekken waardoor ik niet door mijn enkel kan zwikken. Lees verder “Dagboek augustus 2005”