“Je bent lief” zei mijn schoonvader, en direct gromde en bromde mijn innerlijke wezen en tekende luid schreeuwend protest aan. Ik! Lief! Dat nooit! Nou was de aanleiding ook alles behalve lief te noemen. Ik was in huilen uitgebarsten nadat ik me met woorden niet duidelijk kon maken. En toen mijn man voor mij ging uitleggen waarom, werd ik alleen maar bozer. Dus, hoezo lief! Ik wil niet lief zijn.
Toch vroeg ik me later af wat er nou zo verschrikkelijk aan is om lief genoemd te worden. Ik schrijf toch ook lieve………… boven een brief als aanhef. Meen ik dat dan niet echt en is het een pure beleefdheidsfrase? Of is lieve ….. iets heel anders dan de woorden “je bent lief’? Ja, het is iets heel anders. Lieve staat bij mij voor: ik ben je toegedaan, je bent me nabij. Met andere woorden het zegt iets over de relatie die ik met de ander heb of voel. Daarentegen refereren de woorden “je bent lief” meer naar een eigenschap van de ander. Die eigenschap wordt door de gever blijkbaar hooglijk gewaardeerd. Zo niet door mij.
Ik vind lief zijn zo nikserigs, zo vreselijk jezelf wegcijferend, zo subassertief. Wat is nou lief? Een kind dat zijn mond dicht houdt, dat lief speelt, dat geen ruzie maakt. Een vrouw die altijd klaar staat, nooit zeurt. En een man die… Nee, een man noem je niet lief, dat is dan een watje. Maar altijd refereert lief aan iemand waar je helemaal geen last van hebt en die zonder morren veel voor je doet. Dat is misschien allemaal heel nobel. Maar ik voel een enorme aversie.
Mijn hele leven lang al wil ik niet lief zijn. Noem me pittig, kattig, kritisch, chaotisch, creatief, stoer. Hoewel dit stuk voor stuk minder positieve eigenschappen zijn , heb ik met deze veel meer vrede. Ze staan voor iets. Ze doen iets met je. Ze brengen iets teweeg. Ja, ik weet het. Er gaat iets levendigs vanuit en dat is wel iets wat ik mijn hele leven al nastreef: actie, doen, veranderen. Misschien ook wel een beetje laten weten dat ik er ben. En dat staat bij mij haaks op lief zijn.
Dus ook bij mijn dood, zeg nooit “ze was lief”. Ik zou me in mijn graf omdraaien. Alles beter dan “lief” genoemd te worden.
P.S. Grote verwarring toen ik uit het boek EEN ONGEWOON GESPREK MET GOD begreep dat we eigenlijk allemaal liefde zijn en dat we mede op de aarde zijn om ons dat te herinneren. En ik wil niet lief zijn? Toch nog maar eens op bezinnen. Overigens heb ik tegen liefdevol geen enkel bezwaar, alleen ben ik dat niet zo.
Februari 1999
Jeanet van der Vlist