Het is al ver in november en ik heb nog steeds niets geschreven in mijn dagboek. Als ik het aantal hits op mijn website bekijk, voel ik me schuldig. Ongeveer honderd mensen per dag doen vergeefs een poging om mijn dagboek te lezen.
Oktober is voorbij gegleden. Ik kan niet meer achter de pc werken, ik kom niet verder dan één potje freecell of het bekijken van mijn email of een serie. Mijn mail beantwoord ik met hulp van mijn thuishulp. Aan schrijven in mijn dagboek kom ik niet toe. Dat kan ik niet meer. Ik heb nu een oude pc met mijn oude woordvoorspellingsprogramma waarmee ik hoop meer zelfstandig te kunnen typen. Ook met sinterklaas in zicht vind ik het belangrijk om zelf gedichten te kunnen maken. Het dicteren van gedichten lijkt me niets.
Ik kan nu hele dagen zitten suffen. Ik doe een ochtenddutje, een middagdutje en val ’s avonds vaak bij de tv in slaap. Ik heb een opwindend leven. Ook al heten dutjes tegenwoordig powernaps, ze blijven suffig.
Verder is in oktober een nieuwe hulp begonnen. In het begin heb ik voor de zekerheid altijd iemand achter de hand gehad. Na vijf ochtenden hadden we een dieptepunt omdat ze iedere dag wel één keer vergat mijn broek omlaag te doen. Maar nu zitten we in een opwaartse spiraal.
Ik heb meer last van mijn nek. Als ik ga wandelen en de stoep loopt maar een beetje naar rechts af, dan valt mijn hoofd naar rechts. Nou loopt elke stoep af naar de straat dus moet ik altijd op de rechter stoep lopen, die loopt namelijk naar links af. Ook word ik vrij vaak wakker met pijn in mijn nek. Soms trekt de pijn naar mijn hoofd en dat resulteert meestal in misselijkheid en overgeven. Ik heb deze maand twee dagen overgegeven. Ik zit dan de hele dag zo stil mogelijk op mijn stoel met een grote bak naast mij.
Wel heb ik in oktober weer eens een film gezien, Zwartboek en Ober en een boek van 750 bladzijden gelezen.
Loes
Op vrijdag 3 november werd in Utrecht het boek van Loes Claerhoudt gepresenteerd. Wij, Hein, Floor, oma en ik, waren erbij. Wij kwamen iets te laat, Kees Grimbergen was al begonnen met het interviewen van Loes. Er waren heel wat mensen die allemaal opzij gingen om mij een mooi plaatsje te bezorgen met zicht op Loes. Tot mijn verrassing legde Loes het interview stil om mij en de mijnen welkom te heten. Het hele gezelschap draaide zich om in mijn richting, ik hield het niet droog, wat een warm welkom. Na het interview signeerde Loes heel veel boeken met haar zoon Jan als schrijver en een stempel als handtekening. We hebben even gepraat. Ik vond het vooral leuk om eens haar zoons te zien en met hun te praten. We zijn al snel weggegaan om toch nog om half 8 thuis te zijn. We hebben 4 uur in de auto gezeten, maar het was het waard. Ik wil ook zo’n stempel.
Vakantie
Een vriendin van mij ging met de herfstvakantie naar Lissabon. Met de kerst gaat zij met haar gezin naar Londen om vervolgens met de krokusvakantie naar Tsjechië af te reizen. Ik ben jaloers. Ik kan dat niet meer. Lieke opperde laatst dat wij snel onze vakantie moesten boeken. Duitsland is een optie. Ik wil graag eens naar Dresden. Toch kan ik mij er slecht toe zetten om actie te nemen.
Omdat mijn dagboek zo laat is en ik mij ga toeleggen op het maken van gedichten komt er geen november-dagboek uit. Ik ben begin volgend jaar terug. Gezellige Sinterklaas, prettige kerstdagen en een goede jaarwisseling!