Ik heb deze maand niet veel inspiratie om te schrijven, niet in mijn dagboek, niet mailen en zelfs het maken van gedichten doe ik zonder de gebruikelijke voorpret. Ik weet niet waar het aan ligt.
Afscheid nemen en inwerken
Het begin van de maand stond in het teken van afscheid nemen en inwerken. Dat inwerken ging wat betreft de stalift niet zo goed, dus ging al mijn energie zitten in het maken van een noodprogramma, als backup, mocht het niet lukken. Het is nog steeds wennen, maar gaat al beter. Het is een kwestie van vertrouwen en na een incident moet dat vertrouwen weer helemaal opgebouwd worden. Tot die tijd zorg ik steeds dat er iemand bij is als ik naar de wc ga. Het praten of liever het mij duidelijk maken gaat redelijk, tenminste als de letters worden opgeschreven, want zoals bij iedere beginneling worden de moeizaam verkregen letters al na drie letters weer vergeten en geloof me, dat schiet niet op. Maar zelfs een oude rot als Floor maakt rare fouten. In het kader van mijn verlanglijstje vraag ik een cd van Kate Malua. Na het spellen van KATE zegt Floor “Katte?” en kijkt me vragend aan. Ook het woord lege wordt leegee, een onbegrijpelijk woord.
Transfers
Het op mijn benen staan gaat slechter. Dat maakt transfers met Hein moeilijker. Alleen met Hein maak ik transfers zonder stalift. Vaak moeten er dan ook kleren omlaag of omhoog getrokken worden en juist door het gesjor zak ik door mijn knieën. Dit maakt me ook huiverig een vakantie te plannen. Op de korte termijn is dit opgelost, omdat Ward met de krokus met vrienden op wintersport gaat. Hein heb ik voor zijn verjaardag een mini wintersport vakantie samen met Floor aangeboden. Dat betekent donderdagavond met de bus naar Le Plagne en maandagochtend weer terug. Hein heeft aarzelingen of ik het wel red. Gek genoeg heb ik er alle vertrouwen in. In de zomer zou ik graag naar Noorwegen of Zweden gaan, maar heb geen adres van aangepaste huisjes.
Dakrenovatie
Rond 20 november is men aan het dak begonnen, zogenaamd omdat het weer zo goed zou zijn. Twee dagen na aanvang, het dak ligt helemaal open en is provisorisch met een zeil afgedekt, breekt de storm die heel Nederland ontregeld los. Het zeil wappert eraf, de regen heeft vrij spel, emmers vol water is het gevolg. Verder merk ik niet veel van de bouw, de bouwers hebben een eigen keet en komen zelden in de kamer.
En verder…
Ja, wat valt er nog meer te vertellen. Een goede Sinterklaas, een leuke bridgedrive voor Hein zijn verjaardag, Sintinkopen gedaan, de fototentoonstelling in het Stedelijk bezocht, waarbij vooral de koffie op de elfde verdieping bijzonder was, Het Schnitzelparadijs gezien, een wat banale multiculti film vooral voor jongeren, maar bovenal de nieuwste film van Harry Potter gezien, een prachtige film.