Nodig zijn
Vannacht een onrustige nacht gehad. Je gelooft het niet, maar de aanleiding was een Sara feestje dat ik mede-organiseer. Er is veel commentaar op de locatie (Avifauna), vooral door de mannen die verder geen poot uitsteken. Maar waarom ik nou zo van slag ben, is een raadsel. Ik kon er niet van slapen en moest zelfs huilen. Vanmorgen heb ik een vileine brief aan betreffende heren gestuurd en meteen voel ik me een stuk opgeklaard. Zou het zijn omdat ik mondeling mijn plan niet kan verdedigen? Had ik mij te veel met mijn plan geïdentificeerd? Of heb ik er gewoon de pee in dat men niet akkoord gaat en ik kan niet tegen mijn verlies? Ik heb het organisatie-bijltje erbij neergegooid. Ze doen maar. Ik voelde me zo alleen.
De dag ervoor was ik nog juichend, ook om een verkeerde reden. Floor moest een presentatie in het Engels houden over overgewicht in Amerika. En hoewel ze de hele krokusvakantie de tijd had, was haar presentatie zondag nog lang niet af. Dan kom ik in actie. Pedagogisch gezien natuurlijk volkomen verkeerd, maar ik vind het heerlijk. Waarom? Nodig zijn, iets afleveren onder tijdsdruk, ik vind het heerlijk. Prachtig, makkelijk leesbaar stuk in elkaar gezet met een mooie opbouw. Dankbare dochter die uiteindelijk de krenten uit de pap haalt. Weg opbouw. Maar het is nu wel haar presentatie en ik leg me erbij neer.
Ik vind beide gebeurtenissen wel vergelijkbaar. Ik ben blijkbaar zo desperaat op zoek naar “nodig zijn”, dat ik meteen aan de slag ga, even iedereen vergetend en zelf blij met het resultaat. Dat krijg je als iedere dag de motivatie uit jezelf moet halen. Iedere dag weer bedenken “wat zal ik doen “. Ik ben onnuttig en dan is “nodig zijn” een heerlijk gevoel, maar dat moet door anderen natuurlijk wel op zijn waarde geschat worden. Het zal ook wel in mijn aard liggen. Ik heb een gewoon een hoog Akela gehalte.
De stad in
Ik kom eigenlijk nooit in de stad. Afgelopen zaterdag ben ik met mijn schoonzus Netty weer eens geweest. Ik stel me er dan heel veel van voor, maar onze koopgoot, de Haarlemmerstraat, stelt helemaal niets voor. Dan zie je al die gehaaste, bepakte en op straat etende mensen en dan bedenk ik dat ik daar vroeger ook vaak tussen liep. Gelukkig zijn we verder gelopen door steegjes met leuke winkeltjes, langs kerken en over de markt met heerlijke geuren. Ik ben dan wel weer tevreden over Leiden.
Verkouden
Ik ben sinds jaren weer eens echt verkouden; loopneus, niezen en veel slijm. Bij het niezen bijt ik een paar keer gemeen op mijn lip. In mijn bed hou ik het niet uit, maar eenmaal beneden gezeten loopt mijn neus over en is er niemand die mijn neus af kan vegen. Wat mis ik mijn handen en armen. De nachten gaan beter met een gesneden uitje naast mijn bad (tip van de fysiotherapeut). Ik ben moe van al dat slijm in mijn hoofd. Maar het ergste leed is weer geleden, geloof ik.
Homepage
En ondertussen groeit mijn nieuwe website. Vooral de toegankelijkheid van dagboek vind ik een hele verbetering. Je kan nu echt bladeren. Verder pas ik aan, het hoofdstuk alternatieve geneeswijze is veranderd, en een stuk realistischer. Ik ben erg benieuwd of mijn nieuw opgezette gastenboek gaat werken. Ik nodig jullie van harte uit op- of aanmerkingen te maken. De website is verbeterd door Adrie den Hertog, mijn schoonzus. Ze heeft inmiddels ruim een jaar een eigen bedrijf voor het maken en onderhouden van websites: Zin In Webdesign www.zininwebdesign.nl. Bedankt Adrie, voor dit mooie verjaardagscadeau.
Sara
En ook het Sarafeest vraagt tijdens mijn verkoudheid mijn aandacht. We zitten weer allemaal op een lijn en natuurlijk heb ik het organisatie -bijltje er niet bij neergegooid; ik vind het veel te leuk. Alles is klaar, alleen het weer werkt niet echt mee.
Nou het was een succes en de volgende dag koester ik me aan hartverwarmende mailtjes, die alle emoties doen vergeten.
Storm
Zaterdag heb ik met Netty in de storm gelopen. Prachtig zoals de windvlagen aan komen rollen door de bomen. Het gaat vreselijk tekeer, maar het regent niet. Ik voel de wind na anderhalve week verkouden binnen gezeten te hebben. Het voelt weldadig aan. Normaal zou ik nooit naar buiten zijn gegaan, maar dankzij onze vaste afspraakjes kom ik nog ergens.
Serre
We hebben de vorige week de begroting van de architect gehad waar we heel erg van zijn geschrokken. Voor een relatief simpele serre kwamen alleen al zijn kosten op 16.000 euro en dan heb je nog niks, alleen maar een ontwerp en toezicht. We zijn naar de gemeente gegaan en die waren ons zeer ter wille. Ze leveren nu waarschijnlijk de architect en subsidiëren een deel van de kosten. Ik hoop wel dat het nu snel gaat, maar verwacht het eigenlijk niet. En inderdaad na een flitsende start, is er nu volledige radiostilte uitgebroken. Afwachten dus maar. Het zal wel na de vakantie worden.
Fotosessie
Voor mijn nieuwe website zijn nieuwe foto’s nodig. Hans maakt ze op een zaterdagavond. Ik reageer enorm op de flits. Telkens gaan mijn ogen dicht. Het hoort bij ALS, die overdreven reflexen. Veel foto’s kunnen per direct gedelete worden. Hieronder drie foto’s die de eindstreep haalden. Een is er boven de website geplaatst. Is het de juiste?
Ongezellig
Onze dochter heeft duidelijk het uitgaansleven ontdekt. Bleef het een tijdje geleden nog beperkt tot de vrijdagavond of zaterdagavond, tegenwoordig is ze vaak beide avonden afwezig. Zo gaat dat. En onze zoon is druk met gamen in clanverband, ook op die avonden. Ik moet zeggen dat ik het erg ongezellig vind. Hadden we vorig jaar nog een gezamenlijke binding door Idols, dit jaar kraait geen hond er meer naar. Passé. Ik ben ook niet meer geboeid. Het is ongelofelijk dat zo’n formule binnen een jaar zo aan aantrekkingskracht verloren heeft. En Hein is ook niet zo’n televisiekijker. Kortom de weekend avonden zijn een stuk ongezelliger.
Een buiten verjaardag
31 maart. Vandaag word ik 49. Een lekkere dag om buiten te zitten. Ik word vreselijk verwend. En toch ben ik blij dat het weer voorbij is. Op naar mijn 50e?
Op de valreep
Op mijn verjaardag hoor ik dat Sandra per 1 mei heeft opgezegd. Balen.