Dagboek augustus 2002

Vorige
Volgende

Zeeland

Sinds half augustus zijn we terug uit Zeeland, net voor het weer veel te warm werd. De kinderen en Hein en Lieke (mijn schoonzus) hebben 5 halve dagen zeilles gehad. De eerste de beste dag brak er een hoosbui vergezeld van onweer los terwijl zij midden op het Veerse meer zaten. Gelukkig werden ze meteen naar de kant gesleept. De andere dagen verliepen beter en vanaf het terras heb ik veel kunnen volgen, inclusief diploma-uitreiking. Een vakantie aan het water heeft iets speciaals; er is veel te doen en te bekijken en tegen de avond heeft het vlakke water met uitzicht op Veere (met verlichte toren ) iets heel ontspannends. En de kinderen hebben gewaterskied, banaan gevaren (met zijn zessen op een luchtkussen in de vorm van een banaan door een motorboot heel hard voort getrokken worden. Ik had er nog nooit van gehoord, maar blijkbaar heeft iedere zichzelf respecterende plas zoiets) en veel getafeltennist.

Het huisje was ruim en goed aangepast. Het terrasje lag in de schaduw uitkijkend op een grasveld. De kinderen kampeerden op 100 meter van ons vandaan en dat gaf ’s ochtends veel rust. Niet meteen een full house. Ik ben namelijk meestal vroeg op en zit dan al gewassen en gestreken, zoals Lieke dat noemt, aan tafel. Lieke en mijn schoonmoeder zijn met de bus een keer extra op en neer naar Leiden gereden, zodat ik van alle gemakken was voorzien; bureaustoel, douchestoel, tillift.

We hebben ook nog de nodige stadjes bezocht: Goes, Willemstad, Vlissingen, Middelburg en natuurlijk Veere. En hoewel mijn rol zich beperkt tot die van toeschouwer, was het een geslaagde vakantie. En dat maar op 2 uur afstand rijden.

PEG pech

Twee maanden geleden werden we opgeschrikt door een lek in het slangetje van mijn PEG. Hein heeft heel wat afgebeld voor uiteindelijk Professor Mathuus het verlossende woord bracht. Hein kon het zelf repareren. De dop ervan af schroeven, slangetje voorbij het lek afknippen en dop weer bevestigen. Simpel. Op vakantie was het weer raak. Midden in de nacht voelde ik water (nou, eigenlijk maagzuur) eruit stromen gepaard gaande met een hoop gepruttel. De verdere nacht had ik angstvisioenen over een nieuwe PEG-plaatsing. We wisten nu de truc, dus de volgende ochtend weer een stukje ervan afgeknipt. Maar de volgende dag was het weer lek en nog eens en weer. De bovenste helft bleek helemaal verteerd. Ik begon me weer enigszins druk te maken over het verdere verloop. Weer bracht Professor Mathuus (een allervriendelijkste altijd terug bellende professor) raad. Als het slangetje 10 centimeter is, plaatsen ze een dunner slangetje onder het oude slangetje. Gewoon van buitenaf. Een hele opluchting om dat te weten. We naderen de 10 centimeter!

Inmiddels hebben we een afspraak gehad, vooral ter geruststelling. Naast de mogelijkheid van een dunner slangetje kan ze ook een nieuwe PEG van buitenaf plaatsen. Het kanaal zit er immers al. Met een later op te blazen ballonnetje blijft de PEG op zijn plaats. Je moet alleen de oude dop uitpoepen. Gerust gesteld gingen we naar huis; in ieder geval geen slangetje door mijn keel.

Surprise

20 augustus werd Floor 14 jaar. Haar vriendinnen hadden een surpriseparty georganiseerd. Om 12 uur ’s nachts zouden ze volledig onverwachts voor de deur staan. Uiteraard met slaapzakken om de rest van de nacht gezellig keuvelend door te brengen en ons uit slaap te houden. We waren op de hoogte van het plan. Het was de bedoeling dat Floor in bed zou liggen. Maar Floor was aan het dralen en wilde om 12 uur haar cadeautjes hebben. Om vijf over 12 stonden er 5 meiden op de stoep met confetti en serpentines waar we de hele week nog lol aan beleefden. Het was een geslaagde overval, volledig tot Floors verrassing. De volgende ochtend om 12 uur verlieten de dames ons huis om om half 7 weer terug te komen voor een barbecue in de regen. Een taart met kaarsjes mocht van Floor niet meer.

Kampweek

De laatste week van de vakantie zijn de kinderen op kamp. Floor naar La Roche in België en Ward naar Heerde op de Veluwe. In de stromende regen zijn ze zaterdag vertrokken. Het is stil in huis zo zonder kinderen. We maken er maar een beetje vakantie van. Veel ’s avonds weg en dinsdagmiddag zijn we naar de Hortus geweest, naar een tentoonstelling van vleesetende planten. We hebben er ook een in huis. Fascinerend, hoewel de naam ‘vleesetend’ meer doet huiveren dan het onschuldige plantje dat nu bij ons op tafel staat. We hebben het naast de fruitschaal gezet, zodat de vleeseter die irritante fruitvliegjes kan verorberen (en inderdaad heb ik hem een vlieg zien pakken ). Woensdag zijn we na de homeopaat naar kijktuinen in Nunspeet gegaan. Viel een beetje tegen. ’s Avonds heerlijk bij vrienden in de tuin gezeten met fakkellicht. Ik voelde me ondanks mijn non-communicatie een volwaardige gesprekspartner. Donderdag-en vrijdagavond stond het strand op het programma. En het weekend heeft Hein de Amstel Goldrace gefietst, 150 kilometer. Hij was wel toe aan een weekend zonder voor mij te hoeven zorgen. Lieke heeft de zorgen dat weekend overgenomen. Ik heb weer in mijn stoel in de kamer geslapen met Lieke op een stretcher naast mij. Mijn nek deed enigszins pijn, maar de volgende dag voelde ik me monter. En de kinderen? Die kwamen zaterdag vies, moe, schor, maar erg tevreden thuis.

Vorige
Volgende