Open vragen
Open vragen zijn vragen waar je niet met ja of nee kan volstaan, maar een echt antwoord van je verwacht wordt. Als je daarna als vraagsteller een beetje humt, vragend samenvat en op open einden doorvraagt, gaat je gesprekspartner lekker praten, leer je bij gesprekstechniek. En dus leerden we dat bij psychologie. Ik heb nu een hekel aan open vragen. Te veel werk. Gesloten vragen hebben mijn voorkeur. Vragen waarbij ja of nee volstaat. Tenzij, en dat gebeurt nogal eens, er twee gesloten vragen ineens worden gesteld. Wil je koffie? En net als ik moeizaam antwoord wil geven, heeft mijn vraagsteller gevraagd: “of thee?”. Ja, waar gaf ik nou antwoord op? Dus we beginnen weer van voor af aan. Vermoeiend al die misverstanden als je niet kan praten. Ik word er soms niet goed van, zeg maar gerust kwaad. Ik vind mijn omgeving dan een stelletje eikels, even vergetend dat ik degene ben die er niks van bakt.
Homeopaat
Sinds april ga ik naar een homeopaat. Hij kijkt hoe toxisch mijn bloed is en meet mijn centrale zenuwenbaan. Mijn bloed was behoorlijk toxisch en mijn zenuwenbaan scoorde ook te laag. Door supplementen, een soort acupunctuur op mijn centrale zenuwenbaan, en een dieet waarbij ik geen suiker, fris, koffie of chocola gebruik, zijn mijn scores behoorlijk verbeterd. Geen toxisch bloed meer en een hogere score, zij het nog een te lage score, voor mijn centraal zenuwstelsel. Echter op vakantie kon ik de verleiding van suiker, fris en koffie niet weerstaan. Van de week zijn we weer bij de homeopaat geweest. Ik was benieuwd. Nou, ik ben op heterdaad betrapt. Mijn bloed was weer behoorlijk toxisch. Direct vroeg de homeopaat of ik gezondigd had. Wij mompelen wat over vakantie. Maar ik ben weer helemaal bij de les.
Zomervakantie 2000
De verdere zomervakantie is goed verlopen. Floor is nog op kamp geweest. We kregen warempel woensdag al een kaart, dus keurig op tijd vergeleken met de andere jaren. Zelfs de oma’s hebben een kaart gehad. Ward kon zich ondanks de afwezigheid van zijn zus redelijk vermaken. Bekaf kwam Floor terug van haar primitieve kamp (maar een pomp voor 50 kinderen, hudo’s i.p.v. toiletten en strobedden). Schoonzus Lieke heeft haar opgehaald en naar de Achterhoek gebracht. We hadden nog een weekje in een bungalow huisje met vrienden. Lekker weer, niet te warm. Mooie plekjes bezocht. We zijn al vaker in deze buurt geweest. Veel herkenning: de Spelerij, Huis Bergh, het Open Lucht Museum, Doesburg bezocht en de Abdijwandeling bij Kasteel Slingenland gedaan. We kunnen er weer tegenaan.
PGB
Per 1 juli hebben we een Persoon Gebonden Budget toegewezen gekregen. We mogen zelf onze hulp inhuren. Wij zijn nu ons eerste PGB contract aan het afsluiten. Het is even in de materie in lezen, maar dan valt het wel mee. Tenminste zo lijkt het. Voorlopig hebben we alleen 3 ochtenden huishoudelijke hulp geregeld. Ik ben erg blij dat Inge, onze alpha-hulp, toch wil blijven. Ze is me het afgelopen jaar zeer vertrouwd geworden. Het is prettig dat ze me redelijk verstaat en ze ondersteunt me bij al die praktische handelingen. Ik begrijp dat dit niet de baan van haar leven is maar het is wel te combineren met studeren. We dubben nog over de verdere hulp. Ik zie vreselijk op tegen vreemde assistentie bij het opstaan en in bad gaan. Maar het moet voor Hein ook niet te zwaar worden. Eigenlijk moeten we gezamenlijk een lijstje maken van mogelijke hulpactiviteiten en daarbij aangeven hoe belastend Hein het vindt en hoe erg ik het vind als een ander het uitvoert. Daar is het nog niet van gekomen. We hebben tot nog toe een redelijk werkend schema. Toch maar eens doen.
Een nieuw begin
Vandaag is Floor voor het eerst echt begonnen met lessen op haar nieuwe school. Ze had er wel zin in. Haar rugzak woog 7,5 kilo. Gisteren heeft ze het met-rugzak-fietsen geoefend en werd ze door de buurjongen een brugpieper genoemd. Eergisteren heeft ze haar boeken gehaald en is de hele middag bezig geweest met kaften. Spannend zo’n nieuwe school. Zowel voor haar als voor ons. Ze is vorige week met heel veel geld op zak school spullen gaan kopen, inclusief een rugzak van het juiste merk. Want dat luistert nauw.
Maandag 4 september hebben we al een ouderavond. Dan worden we geïnformeerd over alle nieuwe gewoonten. Echt een nieuw tijdperk. Ward gaat nu zelf met een vriendje op de fiets naar school en weer terug. Hij had het zich voorgenomen en dus ook gedaan. Nu hij in het hoofdgebouw zit gaat het ook makkelijker. Het scheelt Hein een slok op een borrel. We hebben nu veel meer tijd ’s ochtends. Om kwart over acht zit ik al gepoetst en wel beneden. Hein zal het van school halen van Ward wel missen.
Angst om naar bed te gaan
Ik zie altijd erg op tegen het moment van naar bed gaan als Hein nog niet naar bed gaat. Het alleen in mijn bed liggen stel ik het liefst uit. Het waarom hiervan is me niet geheel duidelijk. Maar als ik zo alleen in mijn bed lig voel ik me erg hulpeloos en machteloos. Ik ben bang dat Hein me niet hoort als ik hem roep en alleen al die gedachte kan me volkomen in paniek brengen. Ik krijg het warm en mijn paniek wordt alsmaar groter. Ik ga bewegen en krijg het nog warmer en wordt alsmaar panischer. Ik blijf geruststellende woorden tegen mezelf uitspreken, en hou mezelf voor dat er niets aan de hand is en er niets kan gebeuren. Meestal helpt dat wel. Als Hein of Floor of Ward naast me ligt heb ik nergens last van. Het heeft ook niets te maken met ademnood. Ik slaap nog plat met mijn hoofd. Het is vooral dat hulpeloze gevoel en mijn gedachtespinsels daaromtrent die mij het slapen beletten.
Hein een avondje weg
Hein had zowel vrijdag- als zaterdagavond een bezigheid. En altijd is het even dubben hoe we dat regelen. Ik bleef met de kinderen en een vriendinnetje van Floor thuis voor de buis en Hein kwam tussendoor thuis om me naar de wc te brengen. Reuze omslachtig allemaal, maar het is de gemakkelijkste oplossing. De ene na de andere film hebben we bekeken, tot een uur in de nacht. Veel chips en cola erbij. Eigenlijk is het wel gezellig. Zondag gingen naar de vernieuwde Hortus Botanicus in Leiden, zonder een woord van protest van de kinderen. Maar dat komt omdat we zeiden dat we de penisplant gingen bezichtigen. Grote hilariteit. We hebben hem niet gezien. Helaas.