Kinderloos Pasen
Er zijn mensen die tegen ons zeggen: “heerlijk een lang weekeinde zonder kinderen”. Die mensen hebben het niet begrepen. Waarschijnlijk fantaseren zij over lange wandelingen of fietstochten, bioscoopbezoek, uit eten gaan en gezellig bijpraten. Maar dit alles is niet voor ons weggelegd. Een weekeinde zonder kinderen is hard bikkelen. Ik moet eten en drinken, naar de WC en in en uit bed getild worden. Meestal verlenen de kinderen hand- en spandiensten, maar met Pasen kwam het allemaal op Hein neer. Gelukkig was Marjan er wel voor het avondeten. Niet dat wij niets gedaan hebben, wij hebben gebridged, zijn op bezoek geweest en hebben 2e Paasdag zelfs de Keukenhof bezocht. En natuurlijk hebben we Ward op Schiphol afgehaald.
Keukenhof
Buiten het bezoeken van woon- en meubelboulevards en Ikea is een bezoek aan de Keukenhof waarschijnlijk het meest burgerlijke uitje dat je kan bedenken. Desalniettemin vind ik dat iedereen een keer in zijn leven de Keukenhof moet bezoeken. Ik was 12 jaar geleden nog met mijn moeder geweest, maar Hein kon zich niet heugen dat hij ooit geweest was. De Keukenhof is een prachtig aangelegd park en een Eldorado voor rolstoelen, brede geasfalteerde paden zonder enige hobbel. Ik heb nog nooit zoveel rolstoelen gezien. Eigenlijk ben ik geen bollenmens, ik geef meer om planten en heesters. Een natuur die zelf ontluikt. Wat dat betreft heeft de Keukenhof prachtige bomen.
Het meest verrassende was iets dat helemaal niets met de Keukenhof van doen had; een modeshow van hoeden, die onder het motto van ‘Royal Hats’ ontworpen waren. Wij zaten aan het einde van de catwalk en elk model keek ons strak aan. Zie hieronder een selectie van hoeden die wij gezien hebben. Ik ben zo brutaal geweest om aan een mevrouw die fotografeerde te vragen of zij haar foto’s wou mailen. Zij heeft een eigen website: www.pilipipa.nl. Dank daarvoor.
Zomer
Zondag, het is 15 April en al veel te warm. De marathon van Rotterdam is halverwege afgelast. Ik heb vannacht in mijn stoel geslapen en ben ziek, zwak en misselijk en heb het vreselijk warm. Als een dood vogeltje hang ik in mijn stoel. Tegen 5 uur kom ik weer een beetje tot leven. Helaas is de nacht ook warm, ik gloei helemaal. Ik heb op dit moment maar één gedachte; ik heb helemaal geen zin in de zomer. Maar eigenlijk vind ik dat ik dit niet mag denken.
Ik zie vreselijk op tegen de warme dagen aan het einde van de maand, maar achteraf bekeken valt het mee. Er staat een frisse wind en ’s nachts koelt het lekker af. Ik heb alleen moeite met al die vrije dagen, iedereen trekt er op uit. Lange weekenden weg, fietsen, wandelen, tennissen en terrasjes pikken. Ik kom niet in de zon, maar zit wel in de serre met openslaande deuren.
Legosorteeravonden
Na het organiseren van de ALS fietstocht vorig jaar kwam Monieke, mijn schoonzusje, met een nieuw plan om geld in te zamelen voor ALS: een legosorteeravond. Een vriend van haar is handelaar in legostukjes en heeft zijn hele huis vol staan met ongesorteerd lego. Eén avond per maand kan je bij Monieke komen sorteren voor 5 euro per uur, dat ten goede komt aan de ALS stichting. Ik vond het wel een leuk plan, maar had mijn twijfel over de publicitaire waarde. Behalve het ophalen van geld, gaat het er ook om ALS meer bekend te maken. Maar Monieke is niet voor een kleintje vervaard. Inmiddels hebben er 3 avonden plaats gevonden en is er elke keer een verdubbelaar gevonden. De totale opbrengst ligt nu op 580 euro. Dat is ongeveer een-derde van de opbrengst van de fietstocht. Maar dit is nog niet alles. Monieke heeft grote plannen: met het geld wil zij een benefietavond organiseren. Het is de bedoeling om op vrijdag 16 november in het Parktheater in Alphen aan den Rijn een voorstelling te organiseren De opbrengst is voor de stichting ALS. Reserveer alvast in je agenda!
Heuppijn
Slapen doe ik op mijn rechterzij. Dat betekent dat mijn rechterbeen en arm stevig op mijn matras rusten. Mijn linkerbeen en arm hebben geen houvast en moeten omlaag om op de matras te liggen. Het gevolg is dat mijn linkerbeen en arm met hun gewicht aan mijn schouder en heup trekken. Met de afname van mijn spierkracht is dit een steeds moeilijkere opdracht. Mijn arm ondersteun ik al heel lang met twee kussens, maar mijn been ging tot nu toe goed. Sinds twee weken is het hommeles. Ik krijg veel pijn aan mijn heup en lig de hele avond te woelen. Ik slaap slecht en sta op met pijn in mijn heup. Misschien helpt een kussen onder mijn been, alleen ben ik bang dat ik dan helemaal niet meer kan bewegen. Een andere optie is elke avond voor het slapen een Ibuprofen in te nemen.
Floor op kamers
Zaterdag 28 April is Floor verhuisd naar Amsterdam, een kamer op de derde verdieping die ik dus nooit zal zien, behalve op foto’s. Gelukkig was ze zondag en woensdag nog even thuis, wat de overgang minder abrupt maakte. Ze is van plan het weekend thuis te komen. Het zal wennen voor ons worden.
Ward door zwaan aangevallen
Het vaarseizoen is weer aangebroken. De rubberboot ligt in de haven, waar hij al op de eerste dag is lek gestoten. Ward is voorlopig op de boot van een vriend aangewezen. Samen waren ze aan het varen toen een zwaan met opgezette veren en zijn kop heen en weer bewegend, dreigend op hun af kwam. Heel zachtjes en zo ver mogelijk weg zijn ze langs de zwaan gevaren. Ze waren nog niet voorbij of de zwaan kwam zoals in de KLM reclame op hun afgevlogen. Lex bukte onder beschutting van zijn armen op de bodem van de boot, terwijl Ward als een gek overboord sprong en naar de kant zwom. Lex werd nog geraakt door een vleugel terwijl Ward zich op de kant hees. Blijkbaar was de zwaan eerder aangevaren door een boot. Ward kreeg de volgende dag allemaal ontstekingen aan zijn arm, een bacteriële infectie. De mei vakantie heeft Ward binnen doorgebracht met lange mouwen aan.