Vanaf mijn 1e jaar tot mijn twaalfde ben ik opgegroeid met Jeanet en zijn we vriendinnen geweest. Na de lagere school gingen we ieder naar een andere middelbare en later ging Jeanet verhuizen waardoor we elkaar uit het oog verloren. Een aantal jaren geleden ben ik Jeanet weer tegengekomen op het internet en we mailden af en toe. Ik heb al die jaren een ontzettende bewondering voor haar gehad. En ben via haar boekje en dagboekfragmenten op de hoogte geweest van alles wat jullie mee maakten. Ik wens jullie, en ook haar moeder en Anton heel veel sterkte toe bij het verwerken van het gemis van zo’n bijzondere vrouw.
Dagboeken van Jeanet van der Vlist