Zag ook net de advertentie en ben zeer geraakt. Ik heb Jeanet heel veel jaren gevolgd. Ze schreef al voordat je blogs enz, had. Ik las het toen al. De laatste tijd was ik bezorgd, nog een paar dagen geleden had ik gekeken. Ik had een ongehoorde bewondering voor Jeanets vermogen steeds genoeg doel in haar leven te blijven vinden. Maar door haar dagboekteksten heen schemerde ook altijd de trouwe inzet van haar Hein, Floor en Ward. Wat deden jullie het knap. En wat zal het vaak zwaar geweest. Ik weet het natuurlijk niet, ik kan alleen afgaan op wat ik las, maar ik kan me voorstellen dat het voor Hein vaak angstwekkend eenzaam geweest moet zijn. En Floor zag ik zich ontwikkelen tot het onbetaalbare prototype van de lieve oudste dochter, altijd bereid tot een opgewekte glimlach en veel praktische hulp. Ook Ward, die van jongetje jongen werd was ontroerend. Jeanet is lang genoeg gebleven om hem zijn eigen rol te kunnen geven. Een enorm liefdevol gezin, maar akelig zwaar was het ook. Geef tijd en ruimte aan alle gemengde gevoelens (opluchting hoort er ook bij) die deze periode langs zullen komen. Geef je nooit over aan schuldgevoelens, die zijn altijd tijdverspilling. Geniet na van de krachtige persoonlijkheid van Jeanet. Ze zal nog heel veel mensen inspireren en steunen. Al kennen we elkaar helemaal niet, ik zal ook de komende tijd aan jullie denken. Wees lief voor elkaar. Het komt wel goed.
Dagboeken van Jeanet van der Vlist