Het onvermijdbare is bewaarheid

Het onvermijdbare is bewaarheid, Jeanet is overleden. Sinds 2000 las ik altijd trouw haar dagboek en ik heb altijd versteld gestaan van haar enorme levenslust, maar ook van de manier waarop familie en vrienden in staat zijn geweest om samen met/voor Jeanet het dagelijks leven te organiseren en bijzondere dingen te doen, tegen de verdrukking van de steeds toenemende invaliditeit in. Jullie gezin is een toonbeeld van hoe je in wederkerigheid het leven bij een zo’n zwaar belastende ziekte liefdevol, harmonieus en waardig invult. Ik heb altijd veel aan jullie gedacht, Jeanet bij tijd en wijle gemaild en tot mijn enorme verrassing altijd een antwoord van haar gekregen. Veel mensen uit mijn omgeving heb ik op deze bijzondere website gewezen. Toen ik vanmorgen in NRC las van Jeanets overlijden wist mijn echtgenoot, die al weer jaar en dag voor mij zorgt, -al is mijn ongemak niet te vergelijken met dat van haar- direct over wie ik het had, namelijk de heel bijzondere vrouw die zij voor zo velen is en, naar ik jullie allemaal toewens, met de kracht van haar inspiratie altijd zal blijven. Mag ik tot slot de beginwoorden citeren van mijn oom Gerard Oostvogel, priester, die hij op oudjaarsdag op de begrafenis van een familielid uitsprak: soms is de dood de vreugde van het verdriet. Heel veel moed en sterkte,