Zij inspireerde

Ik kwam afgelopen zondag terug van mijn reis.
De kerstkaart met jullie mooie gezinsfoto hing op de kastdeur, Do mijn dochter hield de andere kaart in haar hand. Het was toch een schok. En het blijft ook onvoorstelbaar.
Jeanet was voor mij steeds nog zo vol leven, zo vol van energie, zo aanwezig, zo vastberaden. Toen ik haar de eerste keer zou bezoeken met ALS schreef ze me van te voren: “je moet niet van me schrikken, want met mijn hoofd is namelijk niks mis”. Met haar hoofd niet, met haar ziel niet en met haar hart ook niet, daar was ook allemaal niks mis mee. Integendeel. Ze was helder, scherp en gevat, geestig, gevoelig, beschouwend en literair. Ik vond haar een schrijfster. Zij inspireerde.
Ik heb ooit tegen haar gezegd dat ik jaloers was op haar vermogen om zo diep en intens te leven. Met zoveel liefde om zich heen. Jullie liefde.
Ik heb jullie op afstand samen gezien. Ondanks de zwaarte, de pijn en de wreedheid van de ziekte was er geluk en plezier en energie.
Ik hoop dat jullie samen de kracht vinden om de pijn en het gemis te dragen.