Dagboek juli 2000

Vorige
Volgende

De Cote d’ Azur
Vooraf

Ik geloof dat mijn omgeving onze tocht naar de Cote d’ Azur niet zo zag zitten. “Meid, meid “, zei mijn moeder, “zouden jullie wel gaan, in die hitte “. E-mail vrienden vroegen zich af waar we aan begonnen, en zelfs Marjolein suggereerde ons thuis te blijven. Ik zag vooral op tegen de reis, eenmaal aangekomen had ik alle vertrouwen in de locatie; een lommerrijk laantje vlak aan de middellandse zee. Het vertrouwen van mijn familie groeide op slag door een artikel in de NRC drie dagen voor ons vertrek. Uit het artikel bleek dat er ter plekke betrokken deskundige Nederlandse begeleiding was en dat deed mijn omgeving duidelijk deugd. En ja, dan ga je toch prettiger weg.

De reis

Eigenlijk is een vertrek rond elf uur te laat, ook al gaan we in twee etappes. Maar we rekenen optimistisch dat we rond 8 uur in Chalon sur Saonne in een Mercure Hotel met zwembad en een aangepaste kamer aankomen. Het wordt elf uur ’s avonds, veel files onderweg, maar verder een heerlijk bewolkte lucht. Ook de volgende dag begint bewolkt en eindigt met zon en een koude mistral. Voor de zekerheid hebben we een verkoelende vernevelaar mee genomen, maar we spuiten ons alleen voor de lol in. Op de terugreis is alleen de eerste etappe hondsheet, een hele spuitbus in vier uur leeg. Gelukkig hebben bijna alle franse wegrestaurants een sproei-installatie om af te koelen. Ook zijn er overal invalidentoiletten. Al met al de reis viel erg mee.

Eten en drinken

Een andere zorg is het eten en drinken op vakantie, vooral onderweg. Dus hebben we met de diëtiste van het AMC afgesproken vooraf met sonde voeding te starten. Maar het komt er niet van. Ik heb goede ervaringen met salades. Dus geladen met gemixte aardappelsalades en tonijnsalade gaan we op pad. En het werkt goed. In de restaurants breng ik mijn eigen eten mee. De sonde komt wel erg van pas voor het extra drinken. Bij hitte is er door mij niet tegenop te drinken. Dus herhaaldelijk vraag ik aan Hein om mij water te geven. Echt plantjes jargon, maar wel een uitkomst.

Hulpdienst Cote d’ Azur

Onze eindbestemming zijn 8 aangepaste caravans op een grotere camping, met mogelijkheid van begeleiding. Verder hebben we de beschikking over 2 grote wc/douche ruimten alleen voor gehandicapten. Er staan badstoelen van verschillend formaat, een strandrolstoel en hoog/laag bedden. De leiding berust bij een ex verpleegkundige en een ex horeca man waar je ten alle tijden een beroep op kan doen. Voor meer informatie
http://www.headlight.nl/hulpdienst/
Het is leuk om weer te kamperen, dat hebben we twee jaar niet gedaan. We leven constant buiten en zien alle soorten rollend materieel aan ons voorbij trekken. We zitten aan een druk laantje en dat geeft een hoop te kijken. De kinderen kunnen zelf naar de zee, terwijl wij heerlijk in de schaduw kunnen blijven zitten. Wij zijn met mijn schoonmoeder en schoonzus Lieke en neef Tim en dat geeft veel gezelligheid maar ook ondersteuning van Hein. Port Grimaud, een soort klein Venetië, ligt op 5 minuten loopafstand. Verder bezoeken we Monaco, vergapen ons aan luxueuze jachten in Saint Tropez en bezoeken schilderachtige dorpen in het achterland. Het is niet te heet. Kortom een prima vakantie.

P.C. strijd

Het is vakantie en dus zijn de kinderen thuis. Dat betekent iedere dag een strijd om wie de pc mag gebruiken. Weg is mijn ochtendrust met mijn vertrouwde uurtjes aan de pc. Nee, gebrul van een racespel vult de kamer, of de belevenissen van de Sims, een spel waarmee je huizen en families kunt bouwen, houden Floor en Ward bezig. Ik moet echt ruim van te voren aangeven dat ik computeren wil en krijg dan van de kinderen een portie pc tijd toegewezen. We zijn weer echt een modern onderhandelingsgezin. En de vakantie duurt nog 3 weken.

Nek

Mijn nek is niet meer zo stevig. Mijn hoofd klapt steeds vaker achterover en soms krijg ik het niet meer recht op mijn hoofd. Hein of Floor duwen mijn hoofd dan overeind. Ik heb nu graag een stoel met een hoge rugleuning. In bed gaat bij omkeren moeizaam omdat mijn hoofd niet mee wil. En ik zie tot mijn schrik dat ik op foto’s vaak met gebogen hoofd zit. Ook dit euvel heb ik maanden van tevoren voelen aankomen. Tijd voor maatregelen. En dus hebben we de elektrische rolstoel omgeruild voor een handbewogen rolstoel met hoge rugleuning, die bovendien in de wigstand gezet kan worden tegen het onderuit zakken. Ook is een aanvraag voor een nekkraag de deur uit. Een nekkraag voor die momenten dat het allemaal een beetje te zwaar wordt.

Overmoedig

Het eten ging de laatste tijd redelijk. Ik at weer boterhammen met hagelslag en stukjes kaas met mosterd. Toen mijn moeder een beetje goulash met rijst over had zei ik haar dat ik het graag wilde hebben. Ongemixt. Nou ik heb het geweten. Overal op mijn tong liggen de rijstkorrels en ik krijg ze er niet vanaf. Met veel drinken krijg ik ze allemaal mijn mond weer uitgewerkt. Veel paniek bij mij en mijn omgeving. Ik weet mijn plaats weer.

Vorige
Volgende