Geen beeld
De kinderen slapen op zolder. Ik ben daar al vijf jaar niet geweest. Had ik nog enig idee hoe het er bij hen uitzag op hun kamer, nu ze van kamer verwisseld zijn, heb ik geen beeld meer. Foto’s en een video geven natuurlijk wel enige indruk, maar zijn niet echt doorleefd. Zo ook de Euro. Ik begrijp dat iedereen daar moeite mee heeft, maar ik heb er nooit mee betaald. Ik weet niet eens welke muntjes en biljetten er zijn.
Documentaire
Vorige week bij Kruispunt documentaire over Diane Pretty gezien, een Engelse ALS-patiënte die vecht voor het recht haar leven te mogen beëindigen. Ik werd er niet vrolijk van. Dat schuine hoofd en dat jammeren komen me toch wel bekend voor. Alleen die pijn niet. En het had allemaal iets armoeiigs. Typisch Engels. Ik heb geen euthanasieverklaring. Het lijkt me vreselijk zo’n vooraf vastgelegd doodgaan. Ik reken erop dat mijn arts morfine geeft, als ik echt in paniek raak van ademnood. Dat moet ik trouwens nog wel met hem afspreken. Eigenlijk hoop ik op een pijnloze natuurlijke dood.
Afgebroken voortand
Vorige week is mijn voortand bij het tanden poetsen afgebroken. Er zit nu een enorm gat. Geen gezicht, maar ook heel onhandig voor het drinken en eten. Ik gebruik overal mijn voortanden bij. Ik weet niet of het te repareren is. Ik kan mijn mond maar moeizaam open houden en mijn hoofd ver achterover houden vind ik eng. Bovendien kom ik niet op een tandartsstoel. Hopelijk is er een quick en dirty oplossing mogelijk, want een mond zonder voortand schaadt de schoonheid. Volgende week heb ik via vrienden een afspraak bij een tandarts. Hij wist wat ALS was, heeft ervaring met invaliden en heeft 40 minuten voor me uitgetrokken. Ik ben benieuwd of het gaat lukken.
Gewapend met een brief voor de tandarts, waarin ik al mijn angsten en overwegingen had opgeschreven, gingen we op pad. Wat een fijne man. Hij heeft een foto gemaakt en een plan de campagne opgesteld. Ik mocht gewoon in mijn rolstoel blijven zitten. De week erna vond de echte ingreep plaats. Ik kan me weer vertonen. Hij heeft het professorisch opgelost omdat een stifttand niet paste. Hij hoopt dat de tand het houdt, want ik moest af en toe slikken waardoor er waarschijnlijk vocht bij de opbouw van de tand is gekomen en dit komt de stevigheid niet ten goede. Ik heb slechts een keer op zijn vinger gebeten. Dat leverde een forse schreeuw van hem op en gelach aan mijn zijde. Is dit niet stiekem ieders wens, de tandarts bijten voor al dat ongerief? Voor deze onwillekeurige beet had ik hem overigens in mijn brief gewaarschuwd. Ik moet weer helemaal aan zo’n nieuwe tand wennen. Mijn boterham glipt gelukkig niet meer tussen mijn tand weg en ik zie er een stuk beter uit.
Sneeuw
Ik heb een paar prachtige wandeltochten in de sneeuw gemaakt. Alles ziet er dan zo anders uit. Verder lekker in de zon voor het raam gezeten.
Theaterabonnement
Dit jaar zijn we wat laat gestart met het theaterseizoen, maar deze maand hebben we drie voorstellingen en allemaal goed, hoewel ik bij De vliegende panters in slaap ben gevallen.
Verwenmiddag
Floor had het zelf bedacht en de benodigde spullen gekocht; we zouden een verwenmiddag houden. Dat wil zeggen dat we, onder het genot van het kijken naar een video van Friends, een voetenbad en een maskertje namen en alles afrondden met een crèmepje. Ik heb genoten. Wat een meid!
Middelbare schoolkeuze
Ward heeft zijn advies gekregen en loopt nu alle middelbare scholen af. Vier zaterdagen niet voetballen, maar proeflessen volgen. Wij zijn niet zo actief. De meeste scholen kennen we al van de tijd dat Floor moest kiezen. Donderdag hebben we een voorlichtingsdag van het Stedelijk gymnasium, de school waarvan Ward al jaren beweerd naartoe te gaan. Volgende week heeft hij de CITO toets. Maar even het resultaat afwachten.
De kop is eraf
En ik ben druk met het schrijven aan de eindmusical voor groep 8, de klas van Ward. Van het weekend had ik de geest en heb 5 scènes geschreven.