Dagboek februari 2004

Vorige
Volgende

Veeleisend?

Vrijdagmiddag hadden we een sollicitatiegesprek of liever een kennismakingsgesprek voor een nieuwe hulp. Na lang beraad heb ik toch besloten naar iemand anders op zoek te gaan. Waarom? Ze was waarschijnlijk heel bekwaam en aardig, maar bij binnenkomst gaf ze mij een aai over mijn gezicht en bij weggaan weer. Waarschijnlijk goed bedoeld, maar ik heb een allergie voor dat soort gedrag. Het staat voor mij voor “zuster” gedrag; het bemoederen en ik heb al een moeder. Ik wil graag iemand die mij als gelijkwaardig beschouwt. Ik moet dagdelen met mijn hulpverleners omgaan. Het zijn geen korte bezoekjes. Ik wil dan graag enige affiniteit met iemand hebben. Bovendien zit ik veel aan de pc, enige kennis van de pc is een pre. Ik raak in paniek als iemand mij niet verstaat en de pc zou vastlopen. Ben ik te kieskeurig?

Mijn nek

Mijn nekspieren worden zwakker. Met drinken word ik eerder moe, niet vanwege het zuigen, maar vooral doordat ik mijn hoofd niet omhoog kan houden. Ik vraag eerder om mijn drinken via de PEG te geven. Bij het geven van het eten komt er vaker wat in mijn neus omdat mijn hoofd te laag hangt. De leuning van mijn rug staat steeds meer naar achteren om mijn hoofd te ontlasten. Slapen in mijn stoel is nu onaangenaam. Mijn hoofd valt omlaag. Vroeger was dat niet erg, maar nu is het gevolg erge nekpijn, waardoor ik steeds wakker word. “s Ochtends ben ik gebroken en het duurt lang voor ik weer bij de mensen ben. Dit weekend kreeg ik niet zelf mijn hoofd omhoog. En met mijn hoofd omlaag kan ik niets duidelijk maken. Een ongemakkelijk moment. Ik had voor het eerst sinds lange tijd een gevoel van eindigheid. Dat ik altijd beneden in mijn stoel kon slapen was een prettig gevoel van zelfredzaamheid. Maar helaas dat is weg. Inmiddels is eindelijk mijn slaapstoel binnen (met spoed aangevraagd in augustus) maar die lost het voorover vallen van mijn hoofd niet op. Misschien moet ik een hulpmiddel aanvragen dat mijn hoofd omhoog houdt. Balen. Een gelukje: het slapen in bed gaat goed.

Bezig

Eindelijk heb ik weer inspiratie om aan de musical te werken. Ik schrijf de musical samen met de meester. En de meester gaat maar door. Hele lappen tekst rollen uit zijn koker. Ik vind het allemaal een beetje te verbaal, te weinig visueel, niet afwisselend genoeg. Het heeft enige tijd geduurd voordat mijn aversie onder woorden kon brengen. En daarbij komt dat het toch een verschil is dat ik geen kind in groep 8 heb.

Maar stand verplicht, ik ben nu de musical aan het veranderen. Daarnaast heeft mijn schoonzus aangeboden mijn homepage te moderniseren, dus dat vraagt herziene teksten en nadenken over veranderingen. Kortom allemaal creatieve processen met contact. Dat laatste vind ik ook wel belangrijk. Daar teer ik toch wel op. Al is het maar per email. Helaas staat de aanbouw een beetje stil deze maand. De architect laat op zich wachten.

Trouwen

Mijn hulp Sandra gaat vrijdag trouwen. Ik denk dat ik een van de eersten was die het wist. Ik heb het hele proces mogen volgen en voor een organisator als ik ben, was dat niet altijd even gemakkelijk. Alles gebeurde op het laatste moment. Raar om met je tegengestelde ik geconfronteerd te worden. Zelf zijn we op een donkere maandagochtend in december gratis getrouwd. We hebben de familie een paar dagen tevoren geïnformeerd. Floor was vier maanden. Een schril contrast.

Met het hele gezin zijn we naar het stadhuis geweest. De kinderen hadden nog nooit bewust een trouwerij meegemaakt. Sandra zag er mooi uit en was duidelijk in haar element. ’s Avonds bij de receptie konden we ons geen weg naar de uitgang banen. De oma van Sandra, een iel vrouwtje van 85, staat op en gaat ons voor, iedereen resoluut opzij schuivend. Tijdens de huwelijksreis hebben we een noodhulpprogramma, Hein, Astrid en Lieke vangen haar afwezigheid op.

Krokus vakantie

Ik vind het prima dat de krokusvakantie voorbij is. Ward is van nature niet zo’n maker van afspraakjes en zit gerust urenlang te gamen achter zijn Play Station. Gelukkig heeft hij wel wat ondernomen. Floor heeft extra gewerkt. Ze heeft tegenwoordig een baantje als vakkenvuller bij Albert Heijn. Ik heb haar helaas nog niet aan de slag gezien. Verder hebben we gezamenlijk video’s gekeken, een activiteit passend bij het weerbeeld. We hebben de nieuwste Friends gekocht en daar bulderend om gelachen.

Vorige
Volgende